Voor het derde jaar op rij is er om het clubkampioenschap gestreden in een aparte wedstrijd die los staat van de wintertrimcompetitie. Het strijdtoneel was ook dit jaar de Willemspolder. De renner die de minste punten wist te verzamelen tijdens de individuele tijdrit over 6.2 kilometer en de wedstrijd in lijn over 24.8 kilometer mocht zich clubkampioen 2020 noemen.

Zondag 13 september, ondanks dat het gevreesde virus rondwaart blijft het voor de leden van HGW  gelukkig redelijk op afstand en onder controle. De pechvogel en kanshebber van de dag Rhys Bickers kreeg het advies van de GGD om het weekend binnen te blijven omdat hij op  korte afstand geweest was bij een drager van covid-19. De rest ging er in alsof er niets aan de hand was. Te beginnen met de tijdrit. Jurylid John Soeters had als vanouds de touwtjes stevig in handen en kreeg een schouderklopje van voorzitter en hulpjurylid Eddie Maanders. De individuele tijdrit is een van de moeilijkste onderdelen in de wielersport en tevens deze ochtend maatgevend voor de einduitslag. Bij een gelijke stand was de plaats in de tijdrit maatgevend. Theo Joore liet er op het eerste onderdeel geen gras over groeien en liet direct zien dat hij deze ochtend was gekomen om eeuwige roem te vergaren. Een minuut voor hem was zijn broer Ad Joore en zelf ook een zéér verdienstelijk renner van start gegaan maar moest toch toestaan dat hij door zijn  jongere broertje werd gedubbeld. Deze stunt is nog maar zelden gezien in de toch rijke geschiedenis van Het Gouden Wiel. Theo schreef dan ook het eerste onderdeel op zijn naam gevolgd door Joop Laarhoven die zeven tellen toe moest toegeven. De plaatsen drie tot en met vijf waren voor Eric van den Noort, Henk Imbos en Eddie Maanders. Na tien minuten drank en/of plas pauze werd de rit in lijn weggeschoten.  Vier ronden van ruim zes kilometer om uit te maken wie met de hoogste eer ging strijken op dit onderdeel. De eerste twee ronden gingen nog compact hoewel het tempo gestaag omhoog ging. In ronde drie trok het peloton zich in een waaier waarbij de in de staart rijdende renners (Jack van den Luitgaarden en Jos de Wit) van links naar rechts een zwieper kregen en direct besloten af te haken omdat heelhuids thuiskomen toch het belangrijkste was. Henk Imbos uitgerust met een triatlon stuur was de eerste en enige die met een snoeiharde tussensprint iedereen te slim af probeerde te zijn maar zag zijn kans teniet gedaan omdat krachtpatsers Joop Laarhoven en Theo Joore zelf de overwinning roken. Het meeste kopwerk werd dan ook gedaan door Joop en Theo waarbij sommige blij waren het wiel te kunnen houden. In de laatste kilometer waren er buiten de eerder genoemde renners nog Jos van Steenoven en Ad Joore die zich mengde in de eindsprint maar moesten helaas het onderspit delven. In een alles of niets verscheurende eindsprint drukte Theo zijn voorwiel als eerste over de finish gevolgd op enkele centimeters door Joop Laarhoven. De achterom kijkende Eric van den Noort zag dat zijn derde plaats niet in gevaar was en liet het lopen.