De ingrediënten zijn al twaalf jaar precies hetzelfde, maar een heel weekend fietsen in Zuid-Limburg en de Voerstreek blijft verrassend. Christine en Ad  Wijgerde, Wil van Dorst en John Koreman zijn de grote steunpilaren en organisatoren waarop dit geweldige fietsfestijn rust.  En ze kunnen weer terugkijken kijken samen met de andere tien leden en drie gastrenners op een geslaagd evenement dat zeker voor herhaling vatbaar is.

Vrijdag 31 augustus, afspraak met Jos van Steenoven om samen naar het zuiden af te zakken met de fietsen op de fietsendrager. Maar toen Jos bij mij voor de deur stond had hij geen fiets bij omdat hij zijn body dol had gedraaid. Maar geen probleem hij mocht de fiets van zijn broer Cor lenen, dus eerst naar Nuth waar de buurman al stond te wachten met de sleutel van de garage. Fiets achterop en richting Epen. Wij kwamen bijna gelijktijdig aan met Ad Wijgerde en John Koreman die de bestelbus van Ad afgeladen hadden met fietsen en voedsel voor het weekend. Nadat de spullen waren uitgeladen en wij ons hadden geïnstalleerd was het tijd om te doen waar we voor gekomen waren en dat was fietsen. Samen een tochtje van ongeveer 60 kilometer maken met naar ik hoopte een ingelaste vlaaipauze. En ik verbaas me weer net als vier jaar geleden hoe Ad die prachtige binnenwegen kan vinden zonder te verdwalen. Maar eerst langs de fietsenmaker voor een buitenband. In de band van Jos zijn geleende fiets zit een serieus gat waar niet op gereden kan worden. Eddie Maanders, Rhys Bickers, Wil van Dorst, Theo Braat en John Arts waren ondertussen aan hun monstertocht van 150 kilometer begonnen zij waren die ochtend gestart bij de St-Antoniuskerk rond de klok van acht uur. Tijdens onze tocht had Ad Wijgerde via de app van Het Gouden Wiel contact met de groep en nu wilde het toeval dat ze op enkele kilometers van ons vandaan waren. Het trefpunt lag bij de overweg van Valkenburg. Het laatste stuk samen gereden maar niet zonder een bierpauze. Heerlijk in de zon samen op een terras verhalen uitwisselen was gezelligheid ten top. De afspraak was dat een plaatselijke cateraar om half zeven het avondeten zou verzorgen en dat wij gezamenlijk aan tafel zouden gaan. Onder het eten was het onderwerp gelukkig niet alleen fietsen het was duidelijk dat de interesses van Gouden Wielers erg divers zijn. De kilometervreters hadden  niets dan lof over hun tocht maar miste wel de grondlegger van de tocht Wil Pieterse. Sommige opperde het zelfs om ook terug te rijden maar door de alcohol, zon en vermoeidheid krijg je soms meer kracht in je hoofd dan in je benen. Na de bami met saté gezamenlijk de boel opruimen en voor de liefhebbers een wandeling in de prachtige omgeving. Na samen een biertje en/of een wijntje gedronken te hebben was het bedtijd want morgen staat er weer een tocht op het programma.

Zaterdag 1 september, als ik beneden kom is de tafel al gedekt en de meeste zitten al aan het ontbijt compleet met een gekookt eitje. Vandaag staat er een langere tocht op het programma dus een goed ontbijt is een must. Ad Wijgerde laveerde ons wederom door de heuvels van de Voerstreek en weer terug naar Limburg tot ik niet meer wist waar we waren in Nederland of in België. Het was weer een tocht met prachtige vergezichten en soms wel een erg steile heuvel waar de Keutenberg u tegen kan zeggen. En daar ging het voor sommige mis, als je niet op tijd had terug geschakeld dan moest je van de fiets na veel gekraak en gevloek. Hier moet Jos van Steenoven wat hij toen nog niet in de gaten had een spaak zijn verloren. Na een kilometer of veertig samen aan de koffie met Limburgse vlaai ergens denk ik in België althans aan de lantaarnpalen te zien. Met een volle buik gaat de tocht verder tot er een opsplitsing kwam. En meteen rees de vraag moet ik met de lange of de korte tocht mee. Uiteindelijk ging ik mee met de korte tocht die ik zonder moeite heb uitgereden. De andere groep had een tocht gemaakt van rond de honderd kilometer. Jos van Steenoven was iets eerder terug omdat hij iets aan zijn achterwiel voelde en kwam er achter dat hij een spaak miste en meteen had ik spijt dat ik niet bij hem was gebleven. Het weer was ons goed gezind dus buiten aan de BBQ was geen probleem. Tafels aan elkaar schuiven en samen in de zon genieten van het eten wat kan een mens nog meer wensen. Deze keer geen afwas omdat alles door de cateraar wordt opgehaald en mag dus mocht alles vuil blijven. Hup de schoenen aan en gaan wandelen in de ondergaande zon, in een woord prachtig. Tot bedtijd samen een pilsje of wijntje drinken en toasten op ieders gezondheid. Zelfs aan hapjes bij de borrel was gedacht. Rond de klok van elf uur weer bedtijd en morgen vroeg weer op.

Zondag 2 september, ook nu staat er weer een tocht gepland van rond de zestig kilometer maar dat vonden sommige véél te kort en gingen retour naar huis op het stalen ros. Dré van de Heijkant, John Arts, Wil van Dorst, Theo Braat en Rhys Bickers hadden de stoute wielerschoenen aangetrokken en begonnen vol goede moed aan de terugtocht van 150 kilometer. De vier achtergebleven leden Ad Wijgerde, John Koreman, Jos van Steenoven en ik trokken voor de laatste maal de heuvels in en ook nu was de tocht een verademing voor de wielertoerist. Maar voordat we konden vertrekken was het achterwiel van Jos niet in die staat om er mee te fietsen. Maar alweer voor Ad Wijgerde geen probleem hij had een reserve wiel in de bus liggen. Het was dan wel een elf speed maar dat mocht de pret niet drukken. Schakelen ging niet optimaal maar was goed te doen. Voor de lunch had Ad een prachtige Belgische locatie op het oog. Hier vielen we wel op in onze wielerkleding. De overige bezoekers waren allemaal op z’n zondags gekleed wat voor ons een mooi gezicht was. Nog een stukje naar ’t zinkviooltje en het weekend zat er weer op. Terugkijkend waren het fantastische dagen Christine en Ad  Wijgerde, Wil van Dorst en John Koreman bedankt voor de organisatie het was in een woord TOP. Volgend jaar ga ik beslist weer mee want dit is een niet te missen evenement, nogmaals bedankt.

Kees Vissers