In voorgaande jaren werd de clubkampioen bij HGW die renner die aan het eind van de wintertrimcompetitie de meeste eerste plaatsen had verzameld. Ook waren er toen meerdere kampioenen omdat de competitie was verdeeld over twee en nog eerder over drie leeftijdsgroepen. Dit jaar werd alles en iedereen over een kam geschoren of je nu dertig of zeventig bent. Het kampioenschap bestond uit twee onderdelen. Als eerste moest er een tijdrit over dik 6 kilometer worden verreden gevolgd door een rit in lijn over 24 kilometer op hetzelfde parcours in de Willemspolder. Een drietal juryleden t.w. Wil van Dorst, Jack van den Luitgaarden en oud voorzitter Jack Koenen hadden de touwtjes strak in handen en dulden geen tegenspraak over de startvolgorde bij de tijdrit. De wind stond niet al te gunstig op het open parcours maar daar had tijdens de individuele tijdrit iedereen me te kampen. Uiteindelijk was het Rhys Bickers die als enige het rondje wist af te leggen onder de  tien minuten (9.57). Eddie Maanders (10.05) had  acht seconden meer nodig. Theo Joore werd verdienstelijk derde in tien minuten en dertien seconden. Na een ingelaste rustpauze van een klein kwartiertje  viel het schot voor de rit in lijn. En hier is het niet alleen nodig om hard op de trappers te kunnen staan maar ook jezelf kunnen verstoppen om niet teveel in de wind te zitten. In het eerste rondje was hier nog geen sprake van het veld bleef rustig bij elkaar ofschoon er hier al enkele het moeilijk hadden maar konden er met hangen en wurgen toch bij blijven. Henk Imbos was de eerste die wegsprong maar werd een halve ronde verder met vereende krachten teruggepakt. Het was pas alle hens aan dek als Rhys Bickers op kop begon te sleuren en het tempo over enkele honderden meters optrok tot tegen de vijftig per uur. In het tweede rondje waren er nog tien renners over die allemaal hun deel van het kopwerk opeisten om het tempo voldoende hoog te houden en niemand de gelegenheid te geven om nog terug te keren als je er eenmaal afgereden was. Met nog drie kilometer te gaan sprong Rhys met een razend tempo weer weg en dat maakte zoveel indruk op de rest dat niemand het lef had om het gat dat hij had geslagen dicht te rijden. Want vol in de wind de rest ernaar toe brengen bracht je eigen kansen in gevaar. Of zoals Theo Joore na afloop zei ” Dicht rijden had wel gegaan met mijn benen maar ik wilde niemand meenemen”. Rhys dus alleen over de streep gevolgd door een sprint met negen die gewonnen werd door Theo Joore en op de derde plaats Wies de Schrijver. Tijdens de jaarvergadering zal de kampioen op de gebruikelijk manier met bloemen en een wisselbeker worden gehuldigd.