Voor cyclocross renners zijn de maanden tussen september en februari  top tijden. Bijna ieder weekend en soms op de woensdag strijdt de wereldtop om de wereldbeker , superprestige of een of andere internationale competitie. En dan ook nog als het even kan onder erbarmelijke omstandigheden. Hoe meer modder, trappen en los zand hoe mooier het is. Dat noemen ze dan”een lust voor het oog”. Maar als ze zelf moeten rijden dan denken ze daar geheel anders over. En het geluk was aan hun zijde afgelopen zondag op recreatieoord de Warande waar de leden van Het Gouden Wiel de strijd aangingen om de Jack Koenen bokaal.

Zondag 29 januari, Een zestal parcours bouwers hadden de zaterdag voorafgaande onder leiding van Joop laarhoven weer een prachtig stukje werk afgeleverd . De omloop bestond uit twee  supermooie curven, was zeer afwisselend, snel, technisch en niet veel modder. De start en finish lagen op het wielerbaantje wat zeker minder gedrang gaf na het startschot dat gegeven werd door de juryleden John Soeters en Wil van Dorst maar het begintempo wel flink de hoogte introk. Door een supersnelle start van Gert Hoorman en Rhys Bickers trapten verschillende meteen op hun adem wat bij Rhys die al zijn krachten botvierde op zijn stalenros en in een alles of niets kreet zijn achterderailleur afbrak wat meteen einde wedstrijd betekende; alweer pech! Voordat Henk Broos van de schrik was bekomen van het hoge tempo hadden Gert Hoorman, Dirk Brounen en Joop laarhoven een klein gaatje geslagen. Na een halve ronde merkt Henk dat hij zijn trainingsjack vergeten was uit te doen met het gevolg dat het trio nog verder was uitgelopen. Maar geen man overboord na twee ronden de gas erop en hij had de aansluiting weer gevonden. Vier ronden voor het einde vliegt Gert door de hoge snelheid uit een bocht en moet hij Dirk en Henk laten gaan en kan de achterstand niet meer goed maken. Ruim één ronde voor het einde pakt Henk op een technisch modderstukje de binnenbocht en haalt een achterblijver net voor het moeilijkste gedeelte in zodat Dirk direct op 10 meter komt te zitten. Henk ruikt zijn kans en gaat volle bak door en al komt Dirk nog een beetje terug op het asfalt, in het veld neemt Henk definitief afstand van Dirk en wint de wedstrijd. Bij de masters B was het voor Wies de Schrijver aftasten geblazen gewoon de eerste meters volgen om daarna onverbiddelijk toe te slaan. “Of je nu 16 of 66 bent, als je aan de start van een wedstrijd verschijnt heeft iedereen te maken met gezonde wedstrijdspanning. Zo  probeerden in de B-categroie de renners op de voorste startrij na het startschot als eerste bij het paadje naar het bos te komen. Deze keer lukte het Eddie Maanders als eerste, gevolgd door Ad Wijgerde en Wies de Schrijver. Maar het eerste gewin bleek ook deze keer kattengespin. Reeds na enkele honderden meters nam Wies het commando over en sloeg in de eerste ronde al een gat naar de achtervolgers. Eddie volgde als tweede, maar hij werd terug geslagen toen hij in de tweede ronde een verkeerde afslag nam en dwars door het afzetlint het dichte bos in denderde. Hij moest vervolgens achteraan opnieuw beginnen. Wies reed steeds verder weg en kon zich in de derde ronde zelfs een valpartijtje permitteren. In de achtervolging slaagde Eddie erin om weer op te rukken naar de tweede plaats en achter hem bleek Jos van Steenoven deze keer in zeer goede doen. Hij reed onbedreigd naar een mooie derde plaats en hield die tot het eind. Jan Stultjens en Jack Luitgaarden deden aan een soort stuivertje wisselen wat beslist werd in het voordeel van Jan.